Rodzaje i postacie zapalenia gruczołu krokowego u mężczyzn: przyczyny, objawy i diagnostyka, leczenie

Od anatomicznego łacińskiego terminu prostata, oznaczającego gruczoł krokowy, powstała nazwa choroby - zapalenie gruczołu krokowego. Diagnozuje się ją tylko u mężczyzn, ponieważ prostata jest narządem męskim. Wbrew powszechnemu przekonaniu zapalenie prostaty nie jest chorobą powszechną. Częstość występowania – 9% wszystkich rozpoznań urologicznych. Jednak przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest najczęstszą chorobą urologiczną u mężczyzn poniżej 50. roku życia, jest chorobą poważną, ma nieprzyjemne następstwa i w pewnym stadium jest dość niebezpieczna. Rozumiemy rodzaje i objawy zapalenia gruczołu krokowego.

Przyczyny i klasyfikacja

Wszystkie przyczyny zapalenia gruczołu krokowego dzielą się na dwie grupy - zakaźne i niezakaźne.

Tabela: Grupy przyczyn zapalenia gruczołu krokowego - porównanie

Zakaźny

Niezakaźny

Choroby przenoszone drogą płciową. Przewlekłe ogniska zakaźne w organizmie: zapalenie zatok, patologia nerek, przewlekły etap zapalenia migdałków itp. Zakażenie może rozwinąć się w prostacie po operacji narządów moczowo-płciowych i miednicy.

Przyczyny wystąpienia niezakaźnego zapalenia gruczołu krokowego można pogrupować w ogólnym dziale – nieprawidłowy tryb życia. Choroba jest spowodowana: zmniejszona aktywność fizyczna; siedzący tryb życia lub po prostu długotrwały brak aktywności; hipotermia; niewystarczająco silna odporność; brak aktywności seksualnej (abstynencja); nadpobudliwość seksualna; alkohol i inne szkodliwe uzależnienia w nadmiernych ilościach.

Przy okazji. Powstawanie zapalenia gruczołu krokowego nie zawsze poprzedza izolowaną penetrację patogenu do narządu. Różne urazy, patologie hormonalne, upośledzenie krążenia limfy lub zastój krwi mogą przyczynić się do wystąpienia choroby.

1. Najczęstszym patogenem jest Escherichia coli. W 86% przypadków zapalenie prostaty jest spowodowane przez E. coli.
2. Następnie pojawiają się bakterie Klebsiella.
3. Bakterie z rodzaju proteus.
4. Enterokoki bakterii Gram-dodatnich.
5. Gram-ujemny Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas aeruginosa).

Takie specyficzne patogeny, jak Bacillus Kocha czy Treponema pallidum, w bardzo rzadkich przypadkach powodują zapalenie gruczołu krokowego.

Klasyfikator NIH USA

Zapalenie prostaty jest chorobą, której towarzyszy zlokalizowany w niej proces zapalny. Czas trwania procesu zależy od postaci choroby - ostrej lub przewlekłej. Drugi diagnozuje się, jeśli proces trwa dłużej niż trzy miesiące.

Cały świat posługuje się klasyfikatorem, który został zatwierdzony w 1995 roku przez Narodowy Instytut Zdrowia Ameryki. Zawiera cztery kategorie i dwie podkategorie.

Tabela: Kategorie zapalenia gruczołu krokowego i opis

Kategoria	Opis
Ostra forma	Rozpoznaje się ostre zapalenie prostaty o charakterze zakaźnym. Ma następujące cechy: w moczu znajdują się bakterie; wzrasta temperatura ciała; zwiększony poziom leukocytów; następuje zatrucie.
Postać przewlekła (bakteryjna)	Występują oznaki stanu zapalnego. Leukocyty i liczba bakterii w wydzielinie ejakulatu i prostaty przekraczają normę. Badanie moczu wykazuje wysoką liczbę leukocytów i obecność bakterii chorobotwórczych.
Postać przewlekła (abakteryjna), zwana także zespołem bólowym miednicy	Głównym objawem klinicznym jest obecność bólu utrzymującego się dłużej niż trzy miesiące. Jednocześnie w wydzielinach, moczu i ejakulacie nie wykrywa się drobnoustrojów chorobotwórczych. Postać przewlekła (abakteryjna), zwana także zespołem bólowym miednicy
Postać przewlekła z objawami stanu zapalnego	Długotrwały zespół bólowy, któremu towarzyszy nadmiar liczby leukocytów. Standardowe badania ogólne nie wykrywają obecności patogenów.
Postać przewlekła bez cech stanu zapalnego	Występuje zespół bólowy, ale poziom leukocytów nie jest przekroczony, a organizmy chorobotwórcze nie są wykrywane standardowymi metodami.
Bezobjawowa postać przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego	Jak wynika z oznaczenia, choroba występuje przy braku objawów. Można go wykryć losowo, wykonując histologię diagnostyczną.

Przy okazji. Klasyfikacja ta nie obejmuje ziarniniakowego zapalenia gruczołu krokowego, które występuje rzadko i jest uważane za jedną z postaci przewlekłych.

Ostre zapalenie prostaty

Choroba zapalna prostaty w ostrej postaci należy do pierwszej kategorii i ma bakteryjny charakter infekcji.

Ostre zapalenie gruczołu krokowego jest ostrą chorobą zapalną gruczołu krokowego, spowodowaną infekcją bakteryjną jego tkanki

Ważny! Stan ten różni się od wszystkich innych postaci tym, że w ostrej fazie pacjent wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.

Choroba jest wywoływana przez bakterie obecne w mikroflorze organizmu, co stanowi normę. Ale po zaszczepieniu w gruczole krokowym, pod wpływem współistniejących czynników, rozwija się proces zapalny, który szybko się pogarsza.

Przy okazji. W rzadkich przypadkach może dojść do zaostrzenia procesu zapalnego prostaty w wyniku skomplikowanej biopsji wykonanej w narządzie.

Objawy

Pacjenci z ostrym stanem zapalnym skarżą się na następujące objawy.

1. Gorączka i dreszcze.
2. Zmień na podwyższoną temperaturę w odbycie.
3. Różnica stopnia lub więcej pomiędzy odczytem temperatury ciała a odczytem temperatury w odbycie (zwykle ½ stopnia).
4. Bolesne odczucia bólowe w okolicy lędźwiowej, ból otaczający całą dolną część pleców.
5. Ból w miednicy, podbrzuszu, głęboko w kroczu, w okolicy odbytu.
6. Bolący ból w pachwinie i mosznie.
7. Zbyt częste oddawanie moczu.
8. Nokturia to potrzeba oddania moczu, spowodowana potrzebą nocną.
9. Dyzuria to bolesne oddawanie moczu, któremu towarzyszy pieczenie i kłucie.
10. Trudności w oddawaniu moczu z możliwością zatrzymania (stagnacji) moczu.
11. Zatrucie.
12. Ból głowy i ból mięśni.
13. Osłabienie, zmęczenie.
14. Zaparcia lub bolesne wypróżnienia.
15. Hemospermia – elementy krwi w ejakulacie.
16. Wydzielina z cewki moczowej: biała, bezbarwna, zielonkawa lub żółta.

Ważny! Ostra postać występuje rzadziej niż inne, ale może powodować początek posocznicy, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek i innych wstępujących infekcji, dlatego w przypadku wykrycia jej objawów konieczna jest pilna hospitalizacja.

Diagnostyka

Ostre zapalenie prostaty rozpoznaje się jednoznacznie, ze względu na typowe objawy i jego wyraźne nasilenie.

Minimalny zakres badań diagnostycznych obejmuje następujące procedury:

• Pomiar temperatury w odbycie i porównanie jej wskaźników ze wskaźnikami temperatury ciała;
• Badanie wizualne pachwiny i krocza;
• Badanie dotykowe odbytu i węzłów chłonnych;

• Ogólna analiza krwi i moczu w celu identyfikacji ostrej fazy, test czterech szklanek;
• Badanie bakteriologiczne wydzieliny prostaty i moczu;
• Badanie mikroskopowe i PCR wydzieliny z cewki moczowej (rozmaz z cewki moczowej);

• gruczoły TRUS;
• Biopsja wybranych obszarów;
• CT i MRI okolicy miednicy.
• Rezonans magnetyczny prostaty

Jak już wspomniano, temperatura w odbycie będzie wyższa, co będzie stanowić różnicę w przypadku ciała o ponad ½ stopnia.

Podczas dotykania kanału odbytu pacjent odczuwa ostry ból. Prostata jest zawsze przekrwiona i opuchnięta. Jest również gorący, rozciągnięty (powiększony) i zawiera niejednorodne zagęszczenia.

Przy okazji. Często w ostrym okresie palpacja jest trudna lub nawet niemożliwa z powodu nieznośnego bólu. W takim przypadku podaje się analgezję, której towarzyszy sedacja, w celu złagodzenia bólu i skurczów.

W moczu znajduje się zwiększona liczba leukocytów. Bakterię wykrywa się we wszystkich płynach biologicznych pobieranych do analizy lub w dowolnym z nich. We krwi obraz jest typowy dla ostrych procesów zakaźnych. Sepsa jest niezwykle rzadkim powikłaniem, powoduje silną gorączkę, nasilenie objawów i zatrucie. Objawy te wymagają obowiązkowej hodowli krwi.

Ważny! Jedną z procedur diagnostycznych jest masaż prostaty w celu uwolnienia wydzieliny. Ale w ostrym procesie jest to zabronione, ponieważ może prowadzić do rozprzestrzenienia się infekcji na całe ciało i powstania ostrej sepsy.

Ponieważ bakterie w ostrej fazie są obecne w prawie wszystkich płynach biologicznych i można je łatwo wyizolować podczas analizy, nie jest wymagany odpływ wydzieliny poprzez masaż stymulujący.

Nie ma również wskazań do zaostrzenia biopsji prostaty, ponieważ może ona prowadzić do ubocznej infekcji.

Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego w fazie przewlekłej

Obraz różni się od obrazu klinicznego ostrej postaci osłabieniem nasilenia objawów lub ich wirtualnym brakiem. Podwyższona temperatura, silny ból, zatrucie, to znaczy, że pacjent odczuje wszystkie powyższe objawy ostrej fazy tylko wtedy, gdy postać przewlekła się zaostrzy.

Objawy

W przebiegu przewlekłym objawy są usuwane, a skargi pacjenta mogą być następujące.

1. Dysfunkcja układu moczowego.
2. Zmiana (pogorszenie) erekcji.
3. Opadający, aż do całkowitego zaniku, popęd seksualny.
4. Niekontrolowane opóźnienia lub przedwczesny wytrysk.
5. Drażliwość i zwiększone tło emocjonalne.
6. Depresja, stany lękowe.

Rada. Jak widać, w postaci przewlekłej nie ma powodów do pilnej hospitalizacji (a czasami nawet wizyty u lekarza), przynajmniej nieistotnych. Ale chorobę należy leczyć natychmiast, ponieważ każdy przewlekły proces prędzej czy później przybiera zaostrzoną formę, a doświadczenia emocjonalne i ucisk sfery intymnej znacznie obniżają jakość życia.

Diagnostyka

Bez ostrych objawów diagnoza staje się trudniejsza. Choroba nie jest tak wyraźna, a objawy można interpretować wieloznacznie, ponieważ są jednocześnie oznaką wielu chorób, a nie tylko zapalenia prostaty.

Algorytm diagnostyczny jest następujący.

1. Pobranie wywiadu, ocena ogólnego stanu klinicznego.
2. Ogólne badanie moczu, posiew na zmiany w mikroflorze.
3. Wykluczenie infekcji nabytych przez drogi rodne (badanie PCR).
4. Uroflowmetria to proces monitorowania zmian w rytmie oddawania moczu.
5. Badanie wydzieliny na obecność antygenu PSA w płynie.
6. USG nie tylko prostaty, ale także miednicy i otrzewnej, aby wykluczyć diagnozy osób trzecich.
7. Urografia.

Abakteryjne zapalenie gruczołu krokowego w postaci przewlekłej

Powszechny stał się rodzaj zapalenia gruczołu krokowego, zwany przewlekłym abakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego lub, jak to się nazywa, zespołem przewlekłego bólu miednicy.

Jeśli istnieje możliwość zapalenia prostaty o charakterze bezbakteryjnym, gdy patogen nie zostanie wykryty we wstępnych badaniach, diagnoza abakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego zostaje potwierdzona. Jeśli choroba nie zostanie zdiagnozowana i leczona na czas, rozwinie się faza późna, której będzie towarzyszył ciągły ból, a wszelka pomoc dla pacjenta ograniczy się jedynie do tymczasowego stłumienia objawów lekami.

Objawy

Charakterystyczne objawy niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego.

1. Ból w okolicy miednicy, bolesność krocza, ból w dolnej części pleców.
2. Niewygodne oddawanie moczu.
3. Nieprzyjemny stosunek seksualny, któremu towarzyszą dokuczliwe bolesne odczucia.
4. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe różnego typu.
5. Osłabienie, letarg.
6. Bezsenność.
7. Stany depresyjne w późniejszym okresie.

Zespół bólowy miednicy pojawia się głównie z powodu zmian w procesach nerwowo-mięśniowych narządu prostaty. Do głównych przyczyn zalicza się stres i siedzący tryb życia.

Diagnostyka

Po postaci bezobjawowej rozpoznanie tej choroby jest najtrudniejsze. Specyfika stawiania diagnozy polega na tym, że lekarze muszą pracować na zasadzie wykluczenia, w którym odrzucane są wszelkie inne formy choroby i diagnozy osób trzecich.

1. Po pierwsze, po przybyciu pacjenta lekarz zapoznaje się z jego historią medyczną.
2. Następnie rozpatrywane są istniejące skargi.
3. Następnie następuje skierowanie na szczegółowe badanie krwi.
4. W celu sprawdzenia obecności mikroorganizmów w moczu wykonuje się posiew.
5. Wykonuje się rozmaz bakteryjny.
6. Należy wykonać posiew wydzieliny prostaty w kierunku infekcji.
7. Jeżeli w badaniu krwi zostanie przekroczony poziom leukocytów, ale w moczu i wydzielinach nie zostaną wykryte patogeny, pacjent kierowany jest na badanie USG lub MRI.

USG może wykryć powiększoną prostatę, a przy braku zauważalnego powiększenia gruczołu zmiany w ścianach narządu. MRI pozwala uzyskać trójwymiarowy obraz zmian w zakończeniach nerwowych, co pozwala określić lokalizację i stopień ich uszczypnięcia.

Bezobjawowe przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego

Ponieważ ta postać występuje bezobjawowo, istnieje niewiele oznak tej choroby. Rozpoznaje się ją na podstawie obecności bezobjawowej bakteriurii, czyli trwałej i bezobjawowej kolonizacji dróg moczowych.

Rozpoznanie bakteriurii opiera się na próbce moczu pobranej w możliwie sterylnych warunkach i dostarczonej do laboratorium, zanim rozpocznie się rozwój bakterii.

Drugim objawem w diagnostyce bezobjawowego zapalenia gruczołu krokowego jest leukocyturia, która jest konsekwencją procesu zapalnego w pęcherzu. Wykrywa się go poprzez mikroskopową analizę osadu moczu.

Leczenie różnych postaci zapalenia gruczołu krokowego

Leczenie zapalenia gruczołu krokowego odbywa się głównie zachowawczo. Jednak w szczególnych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne, które jednak nie jest zbyt powszechne ze względu na małą skuteczność i wykrywanie licznych powikłań pooperacyjnych.

Chirurgia

Całkowity powrót do zdrowia po operacji prostaty obserwuje się jedynie u 45% pacjentów. U 40% choroba nawraca.

Przy okazji. Prawie 80% operowanych pacjentów ma powikłania w postaci utraty funkcji seksualnych, nawracającego wytrysku, zwężenia moczowodu i innych niebezpiecznych patologii prowadzących do pogorszenia jego jakości życia i wskaźników społecznych.

Leczenie chirurgiczne jest przepisywane tylko w następujących ścisłych wskazaniach:

1. Nieskuteczność leczenia niechirurgicznego przez długi okres.
2. Stany nagłe związane z powikłaniami.
3. Powstały ropień prostaty.
4. Zapalenie miednicy.
5. Zapalenie przyzębia to ropień zapalny tkanki okołojelitowej.
6. Krew w płynie moczowym.
7. Zablokowanie kanału moczowego i w rezultacie bezmocz.
8. Kamienie tworzą się w pęcherzu z powodu zatrzymania moczu.
9. Łagodny przerost prostaty w wyraźnej formie.
10. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, które wywołuje proces onkologiczny.

Oprócz listy wskazań istnieje również szereg zakazów dotyczących interwencji chirurgicznej:

• jeśli wiek przekracza 70 lat;
• występuje ostre zapalenie narządów moczowo-płciowych;
• występuje ostra infekcja wirusowa dróg oddechowych;
• pacjent cierpi na choroby układu krążenia lub płuc;
• pacjent ma niedoczynność tarczycy;
• zdiagnozowano cukrzycę;
• Pacjent cierpi na hemofilię.

Tabela: Opis metod chirurgicznych

metoda Opis

Prostatektomia

Całkowite usunięcie narządu prostaty. Odcina się od niego naczynia, usuwa się narząd, jednocześnie usuwając pobliskie węzły chłonne i pęcherzyki nasienne.

Operację można wykonać skalpelem lub za pomocą endoskopu, w znieczuleniu ogólnym.

Resekcja prostaty

Częściowe usunięcie narządu, który może być kilku typów, w zależności od głębokości zmiany.

Można go wykonać skalpelem, laparoskopem lub resektoskopem (ta metoda jest najmniej traumatyczna).

Obrzezanie

Odcięcie napletka pokrywającego główkę penisa. W ten sposób leczy się niektóre przewlekłe formy zapalenia gruczołu krokowego i zapobiega się tej chorobie.

Drenaż ropnia

Występuje, gdy prostata jest wypełniona ropą. Wykonuje się go za pomocą igły do nakłuwania, pod kontrolą ultradźwiękową operacji.

Leczenie zachowawcze

Terapia bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, zarówno ostrego, jak i przewlekłego, jest jednym z najtrudniejszych zadań stojących przed współczesną urologią. I choć osiągnięcia medycyny są niepodważalne, całkowite wyleczenie pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego bez konsekwencji i nawrotów nie jest możliwe w 100% przypadków, nawet przy terminowej i dokładnej diagnozie.

Cechy leczenia ostrego procesu

Leczenie zaostrzeń opiera się na stosowaniu kombinacji antybiotyków. Nazwy leków i ich charakterystykę podano w poniższej tabeli.

Na podstawie testów i hodowli określa się grupę antybiotyków w celu określenia rodzaju patogennego wirusa, który ją hamuje. Przy właściwym doborze leków efekt pojawia się w ciągu kilku dni. Jednak proces leczenia trwa co najmniej cztery tygodnie, aby całkowicie wyeliminować patogen i zapobiec przekształceniu się choroby w przewlekłą.

Rada. Preferowane są antybiotyki o silnym działaniu bakteriobójczym, których dawki powinny być wystarczające do uzyskania efektu bakteriobójczego, zwłaszcza u pacjentów ze skłonnością do immunosupresji.

O ile początkowe stadium lub łagodną postać zaostrzenia zapalenia gruczołu krokowego można leczyć ambulatoryjnie, o tyle pacjenci z ciężkim zatruciem i pogarszającym się stanem ogólnym podlegają hospitalizacji w trybie pilnym z natychmiastowym włączeniem dożylnej antybiotykoterapii. W trakcie leczenia zaleca się odpoczynek w łóżku i brak aktywności fizycznej.

Cechy leczenia przewlekłych postaci bakteryjnych i bezbakteryjnych

W przypadku przewlekłego procesu bakteryjnego stosuje się długoterminową terapię przeciwbakteryjną. Ponadto przepisuje się szereg blokad leczniczych - od NLPZ, które łagodzą ból i stany zapalne, po blokery alfa-1-adrenergiczne w celu normalizacji moczowodu, leki przeciwdepresyjne i uspokajające.

Abakteryjne zapalenie gruczołu krokowego leczy się lekami przeciwzapalnymi.

Tabela: Środki do leczenia zapalenia gruczołu krokowego

Grupa funduszy Leki przeciwbakteryjne - eliminują składnik bakteryjny Niesteroidowe leki przeciwzapalne – łagodzą ból, eliminują proces zapalny Hormonalne - przepisywane, gdy NLPZ są nieskuteczne w tym samym celu. Alfa-blokery - rozluźniają mięśnie cewki moczowej, normalizując odpływ moczu. Leki przeciwskurczowe - rozluźniają mięśnie naczyń krwionośnych, normalizując odpływ wydzieliny. Leki zwiotczające mięśnie – rozluźniają mięśnie cewki moczowej i krocza. Peptydy bioregulacyjne – normalizują procesy metaboliczne w prostacie. Leki przeciwdepresyjne. Leki ziołowe.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, która jest tak powszechnie zalecana wśród ludzi w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego, nie ma żadnych roślin ani zbiorów ziół przeznaczonych do tego celu. Możesz użyć następujących ziół:

• krwawnik;
• oman;
• glistnik;

• chmiel;
• Leuzea;
• borówka;

• pokrzywa;
• pianka;
• rumianek;
• bergenia.

Mieszankę kilku składników w ilości czterech łyżek wlewa się do termosu z litrem wrzącej wody i pozostawia na 12 godzin. Następnie napar przyjmuje się doustnie trzy razy dziennie, jedną trzecią szklanki. Przebieg leczenia trwa do czterech miesięcy i wyłącznie w przypadku przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego i po konsultacji z lekarzem.

Rada. Nie ma potrzeby przygotowywać domowych czopków, lewatyw itp. , gdyż może to bardzo zaszkodzić procesowi gojenia. W ostrym zapaleniu gruczołu krokowego przeciwwskazane są również masaże i wszelkiego rodzaju ogrzewanie, ponieważ może to być początek sepsy.

Zapalenie gruczołu krokowego nie jest wyrokiem śmierci i niekoniecznie wiąże się z utratą męskości, wygaśnięciem funkcji seksualnych i innymi patologiami, które przypisuje się mu jako jednoznaczny skutek. Leczenie prostaty to długi i trudny proces, ale im szybciej zwrócisz uwagę na pierwsze oznaki stanu zapalnego i zaczniesz go leczyć, tym pełniejszy będzie wynik. <